Pim Sudhikam

พิม สุทธิคำ

‍

Petrified Knots ปมที่ถูกสาปเป็นหิน

Material & Technique

Set1: Porcelain with clear glaze, cone 9 OF

Set2: Black Stoneware with white crawling glaze on clear glaze, cone 8 RF

Dimensions variable

‍

หินและภูเขา คือสิ่งเดียวกัน มีคุณลักษณะแข็งแกร่ง เย็นเยียบ แตกหักได้ ผิวขรุขระ ไม่มีความยืดหยุ่น แต่มีความคงทนและความยาวนาน หินและภูเขาแตกต่างกันที่ขนาด ซึ่งเปลี่ยนแปลงผ่านระยะเวลาหลายชั่วอายุขัยของคน สิ่งที่คั่นกลางในแต่ละระดับขนาดความละเอียดหยาบจากเทือกเขาซึ่งแตกออกเป็นโขดหิน โขดหินซึ่งแตกออกเป็นหินก้อนใหญ่ หินก้อนใหญ่ซึ่งแตกออกเป็นกรวด กรวดซึ่งแตกออกเป็นทราย ทรายซึ่งแตกออกเป็นตะกอน และตะกอนซึ่งแตกออกเป็นดินเหนียวก็คือ ‘ระยะเวลา’นั่นเอง

‍

ความเป็นหินมักสะท้อนอยู่ในงานเซรามิกที่ถูกเผาไม่มากก็น้อย ความเป็นวัสดุของหินและดินนั้นมีความเชื่อมโยงกันในวัฏจักรการเกิดของธรรมชาติ กระบวนการ “การสร้างหิน” ที่ไม่ใช่ “การสร้างรูปสลักจากหิน” แต่เป็นการร่นระยะเวลา ย่อกระบวนการเกิดและแปรเปลี่ยนของหินตามธรรมชาติ การทับถมของหิน ดิน ทราย และแร่ธาตุจากเป็นร้อยเป็นพันปีให้อยู่ในพื้นที่สตูดิโอในช่วงเวลาอันสั้นของช่างเครื่องปั้นดินเผา อันหมายถึง กระบวนการของดิน-ขึ้นรูป-เผา และทำให้สิ่งที่ถูกสร้างขึ้นด้วยมือของช่างปั้นนั้น “กลายเป็นหิน” 

‍

‘ปม’ มีความหมายเชิงสัญญะทางภาษาหลายมุม ด้านหนึ่งหมายถึง ลักษณะที่ถูกกระทำจากการขมวดลอดสอดใส่ เปรียบเทียบกับปัญหาที่นำพาไปสู่การคลี่คลาย เป็นสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจที่ยังไม่สามารถข้ามผ่านไปได้ตามความซับซ้อนของเรื่องราวในอดีตอันมีผลต่อทัศนคติและวิถีชีวิตในปัจจุบัน อีกด้านหนึ่งหมายถึง พันธกรณีและการยึดถือไว้ โดยการผูกและพันอันนำไปสู่การคลี่คลายนั้น เป็นความหมายร่วมที่เปรียบเทียบให้เห็นภาพลักษณะของปมที่ชัดขึ้น อย่างไรก็ตาม การขึ้นรูปของปมจากวัสดุอย่างดินเหนียวที่มีความยืดหยุ่นโดยตวัดไขว้เส้นดินตามเส้นทางการขมวด ซึ่งแต่ละปมเป็นปมพื้นฐานที่แก้ได้ไม่ยาก โดยเฉพาะ Slip Knot ที่เพียงแค่กระตุกด้านหนึ่งก็สามารถคลายปมออกมาได้อย่างง่ายดาย ทว่า ปมดินถูกเผาดั่งต้องคำสาปให้กลายเป็นหิน นั่นหมายถึง ปมนั้นไม่สามารถคลี่คลายได้อีกต่อไป ความพรั่นพรึงในใจเกิดขึ้นต่อสิ่งที่แก้ไม่ได้ตรงหน้านี้ กับสองทางเลือกว่า จะเก็บปมเหล่านั้นไว้ให้คงเป็นปมเช่นเดิมไปอีกนานเท่านาน หรือหากต้องการเปลี่ยนแปลงก็มีแต่จะต้องทุบทำลายเท่านั้น ราวกับสถานการณ์หลังชนฝากับทางเลือกที่แม้ไม่อยากเลือกก็ตาม สะท้อนความรู้สึกที่ว่า “มองดูแล้วแก้ได้ง่ายๆ….แต่ก็แก้ไม่ได้” บางสิ่งบางอย่างได้เคลื่อนเข้าสู่ทางตัน สู่จุดตาย ไม่สามารถย้อนกระบวนการกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีก

‍

แต่กาลเวลาและภูเขามีชัยชนะเหนือเรา (มนุษย์) เสมอ ถ้าจะมองว่าวัฎจักรหรือวงจรการเปลี่ยนแปลงในงานชิ้นนี้เริ่มมาจากดินเหนียว-ขึ้นรูป-เผา แล้วจึง “กลายเป็นหิน” และมีสภาพเสมือนถาวรนั้น แท้จริงแล้วเส้นทางความเปลี่ยนแปลงของมันยังเคลื่อนต่อไปได้อีก คือ ถ้าเกิดมีการทุบทำลายหินให้แตกหัก ย่อยขนาดเล็กลง  และถูกทับถมด้วยอินทรียวัตถุแล้วก็จะสลายตัวผุพังเกิดเป็นดินได้ในเวลาต่อมา (แต่ก็เป็นระดับหลายล้านปีเหมือนการเกิดของหิน)

‍

ระยะเวลาระดับนั้นเราไม่ได้มีชีวิตอยู่รับรู้รับเห็นแล้ว แต่มันก็จะยังเกิดของมันไป ที่ว่ากาลเวลาและภูเขามีชัยชนะเหนือเราก็คือแบบนี้เอง

‍

Rock, stone and mountain are equivalent substances, despite their difference in sizes. They are characterized by strength, coldness, breakage, roughness, inelasticity, persistency, and longevity. Their age of formation is so immense and immeasurable, far beyond human’s origin. Nevertheless, the intermediate factor that separates each level of coarse resolution of clay, silt, gravel, boulders, rocks and mountains, is “time”.

‍

The stoneness is more or less reflected in the ceramic work. The materiality of rock and clay is interconnected in a natural cycle. The process of “stone-creating” for these works, which is not “stone-carving nor sculpting”, is to shorten the duration and process of the natural stone formation. A process of the deposition of stone, soil, sand and minerals is done in the ceramic studio instead to achieve the desired outcome in a shorter time. It means that those pieces of clay which have been formed by the potter’s hands are “to be petrified”.

‍

Literally, the word “Knot” has various meanings. For example, it denotes a treated form by shifting through the insertion and this can be viewed as a mentality complex from the past situations which remains unsolved and unsurpassed affecting current attitudes and way of life. On the other hand, it connotes obligations and attachments that one awaits letting go. The mentioned analogy has brought the common characteristic of restraining or knot tying to light. Nevertheless, the elasticity of clay through the formation of knots has time restrained, for it soon will reach dryness and hardness due to air exposure. Extruded clay is twirled along the basic knots. For example, the Slip Knot is easily untwinded by a twitch. These petrified clay knots turn into stone, as if they were cursed; to put it simply, no one will never ever undo or untie them. Being overwhelmed with anxiety encountering those petrified knots, since it has only two alternatives: to leave these knots the way they are or smash them up for a change. Just like being pushed over the edge as there are just unwanted choices offered. Here, emphasis and juxtaposition given that “unwinding seems to be easy, yet it’s not so”. When reaching the dead end, turning back to the way it used to be is not possible.

‍

Time as well as mountains always prevail over human beings, the cycle of change on these works start from clay-forming-firing, then “petrified” before turning into a permanent state. The transformation path is an on-going process, the continuances of those demolished rocks being broken into bits and pieces and gradually decayed with layers of organic components. Subsequently, the decomposition turns into soil. (a multi-million-year level as a formation of rock)

‍

Our life is too short to witness such long process considered an unwavering phenomenon;

and this results in the triumph of time and mountains over human’s lifespan.

‍

ชิ้นงานชุดสีขาว ติดบนผนังขาว เรียงตัวหนังสือ The Writing on the Wall - บันทึกการล่มสลายของอาณาจักรบาบิโลนใน Old Testament

ชื่อผลงาน “Mene Mene Tekel Upharsin”

(ภาษาฮีบรูอ่านจากขวาไปซ้าย ชิ้นงานจึงเรียงจากขวาไปซ้าย) 

‍

ชิ้นงานชุดสีดำ จำนวน 14ชิ้น มีฐานและขาตั้งจัดวางแบบโบราณวัตถุ วางบนแท่นขนาด 0.25x0.25x1.00 ม. จำนวน 14แท่น ทาสีดำด้าน A9000 (สีเดียวกับสีผนัง) 

ชือผลงาน “Petrified Knot” (1-14)

‍

‍